Tu nie wolno robić zdjęć - takimi słowami zostałam przywitana w Rzymie. Nie było w nich ani cienia agresji. Zwykła informacja, niewiele różniąca się tonacją od komunikatu o opóźnieniu samolotu na lotnisku. Młoda kobieta nagle wyrosła przede mną na stacji metra Termini, a ja... zachowałam się idiotycznie.

Dopadają mnie czasem takie fazy buntu. Kłócę się o wszystko z każdym. Szybko przechodzi. Wtedy akurat to musiało być to. Nie wiem, co mnie tak wtedy rozdrażniło. Pewnie podróż do Włoch liniami Ryanair (nigdy więcej) albo slalom gigant pomiędzy ludźmi na głównym dworcu włoskiej stolicy. Ale o tym później.

W każdym razie spojrzałam na tę z wyglądu sympatyczną panią, jak swego czasu na Luisa Figo w koszulce Realu Madryt. Jak to nie wolno robić zdjęć? Na publicznej stacji metra? Gdzie to jest napisane? Wszędzie wolno, a u was nie? Co to za kraj? Wierzcie lub nie, ale powiedziałam jej coś w tym stylu. Mówiła o prywatności. Prywatność w miejscu, gdzie trudno o pusty centymetr kwadratowy... Odwróciłam się, poszłam dalej i... ponownie nacisnęłam spust migawki. Brzmi naprawdę kretyńsko.

Kiedy emocje opadły, zauważyłam znaczek z przekreślonym na czerwono aparatem. Dostrzegłam go tylko dlatego, że uporczywie zaczęłam go szukać. Później przekopałam Internet w poszukiwaniu informacji na temat fotografowania na stacjach metra. Jakoś nigdy się specjalnie nad tym nie zastanawiałam. Bo czym różni się ulica od komunikacji miejskiej?

W podziemnej kolejce trochę cykałam w Nowym Jorku, Londynie i Berlinie. Wiedziałam, że nie ma z tym problemu, jeśli nie fotografuje się w celach komercyjnych, nie zakłóca porządku oraz zachowuje zasady bezpieczeństwa. No i nie można używać lamp błyskowych.

W ciągu mojego researchu dowiedziałam sie, że są miasta, w których obowiązuje całkowity zakaz robienia zdjęć w podziemnym transporcie. A jeżeli ktoś się uprze, jedyną szansą jest uzyskanie pozwolenia. I właśnie tak jest w... Londynie! Wtedy jednak nikt mnie nie ganiał. Może przymykają oko? Wyczytałam, że amatorom fotografii pobłaża się w kijowskim metrze, gdzie też niby rejestrować obrazu nie można. Zupełnie inaczej jest natomiast w innym ukraińskim mieście, Charkowie. Tam ponoć ludzi z aparatem przy głowie ochroniarze konsekwentnie ścigają, wygrażając pałami palcami. Każda kolejka ma swoją politykę i przed podróżą dobrze jest się z nią zapoznać.

Od mojego pobytu w Rzymie minął miesiąc, a ja dopiero teraz przejrzałam na spokojnie folder ze zdjęciami. Nie pytajcie... Na temat włoskiej stolicy w najbliższym czasie na pewno pojawią się jeszcze wpisy.

Na zdjęciu: główny dworzec Rzymu - Termini. Tutaj krzyżują się dwie linie rzymskiego metra. Stąd odjeżdżają szybkie pociągi do największych włoskich oraz europejskich miast. Dla przykładu do Florencji, oddalonej od stolicy o prawie 300 kilometrów, dojeżdża się w półtorej godziny. Ma to jednak swoją cenę. Za podróż na tej trasie w jedną stronę musimy zapłacić około 40 euro.

Komentarze do wpisu: Dodaj nowy komentarz